31

Nie wiem czy Bóg istnieje, ale byłoby z korzyścią dla Jego reputacji, gdyby nie istniał" - Renard

Droga na G�si� Wysp� Tak wi�c we czw�rk� � Czekrygin, Bie�obrysow, Barsik i ja w towarzystwie cz�OWIEKA �Koli" pod��ali�my ku G�siej Wyspie. Pod wiecz�r zatrzymali�my si� na nocleg w niewielkim budynku, z kt�rego okien wida� by�o cztery �mig�owe aeroplany pasa�erskie; sta�y poprzechylane po�r�d zaro�li, a z ich kad�u- b�w zwisa�y narosty mchu. Przed snem Bie�obrysow przygotowa� kolacj�. Nieziemcowi bardzo si� spodoba� koncentrat wi�niowo-mleczny i pod jego wp�ywem zn�w zacz�� m�wi� o po�udniowcach, kt�rzy �sam tylko B�g G��bin wie, co zd��yli wymy�li�!" Barsik nie m�g� sobie wyobrazi�, �e na Ja�mez mog�y przyby� istoty z innych planet, a zreszt� w og�le jego wyobra�enia kosmogoniczne by�y nader prymitywne. W czasie tej samej wieczornej rozmowy wy- ja�ni�o si�, �e na G�siej Wyspie ca�a ludno�� jest niepi�mienna; ostatni staruszek umiej�cy czyta� umar� jakie� osiem lat temu. Tego samego wieczoru Barsik opowiedzia� nam co nieco o sobie i o swoich bliskich. On sam by� zbieraczem g�sich jaj. Poza tym pomaga� swojemu ojcu w zbieraniu paliwa na latarniowe ogni- sko. Mieszka�com osiedla latarnia morska nie by�a potrzebna, bo utrzymywali si� wy��cznie kosztem dzikich g�si, zbieraj�c ich jaja. Ta cz�� oceanu jest ma�o zasobna w ryby, za to obfi- tuje w gro�ne, niespodziewane sztormy, wi�c regularnego ry- bo��wstwa nigdy tam nie uprawiano; w morze wyspiarze wychodz� na swoich ��dkach bardzo rzadko i wy��cznie za dnia, a w do- datku na bardzo niewielkie odleg�o�ci. Latarnia zosta�a wznie- siona w starodawnych czasach, kiedy jej �wiat�a potrzebne by�o parowcom p�yn�cym ko�o p�wyspu; bez tego punktu orienta- cyjnego mog�y zaton�� rozbijaj�c si� o przybrze�ne rafy. Dawno ju� na ca�ym oceanie nie ma ani jednego statku, ale ojciec Bar- sika co noc dy�uruje na szczycie wie�y, dorzucaj�c do �czary �wietlnej" suche smolne polana. Wszak w m�odo�ci, przy obej- mowaniu funkcji latarnika, z�o�y� przysi�g�, �e p�ki b�dzie �y�, latarnia b�dzie dawa�a �wiat�o. Niedawno r�wnie� Barsik w obec- no�ci ojca i wszystkich mieszka�c�w osiedla poprzysi�g� uro- czy�cie, �e po �mierci swojego s�dziwego ojca b�dzie kontynu- owa� jego dzie�o. Podj�wszy wszystkie �rodki ostro�no�ci u�o�yli�my si� na czte- rech szerokich �awach i wkr�tce usn�li�my. Obudzi�em si� o �wi- cie i ujrza�em dziwny widok. Ko�o �awy Paw�a Bie�obrysowa, kt�ry spa�, wype�niaj�c swoim chrapaniem ca�e pomieszczenie, sta� Barsik. Z��czywszy palce r�k na g�owie i ko�ysz�c si� rytmicz- nie, szepta� co� w skupieniu; na twarzy nieziemca rysowa� si� nabo�ny zachwyt. P�niej wyja�ni�o si�, �e w ten spos�b si� mo- dli�. Zauwa�ywszy, �e ja i Czekrygin, kt�ry r�wnie� zd��y� si� ju� obudzi�, patrzymy na niego, Barsik przerwa� modlitw� i powie- dzia� z wyrzutem: � Po�udniowcy, dlaczego ukryli�cie przede mn�, �e w�r�d was jest �wi�ty?! Wszak tylko �wi�ci wydaj� pienia we �nie! � �adne mi �pienia"! Przecie� on po prostu... � Czekrygin chcia� powiedzie� �chrapie" i zamilk�: okaza�o si�, �e w j�zyku ja�meza�skim takiego poj�cia nie ma. � On po prostu... ha�a- suje � zako�czy�, dobrawszy mniej wi�cej odpowiednie s�owo. � Nie blu�nij! � skarci� go surowo Barsik. � Po prostu zazdro�cisz mu �wi�to�ci! P�niej dowiedzieli�my si�, �e w�r�d Ja�meza�czyk�w nie by�o chrapaczy. W�a�ciwie byli, ale rodzili si� tak rzadko, �e ich chra- panie traktowali wszyscy jak cud, jako �wi�ty dar Boga G��bin. Cz�sto kanonizowano ich za �ycia. Przed opuszczeniem miejsca naszego noclegu nadali�my kolej- ny komunikat na �Cioci� Lir�". Poniewa� Karamyszew nie w�a- da� jeszcze ja�meza�skim, rozmawiali�my z nim po rosyjsku. Barsik nie by� zdziwiony ani tym, �e porozumiewamy si� z nie- widzialnym rozm�wc�, ani tym, �e rozmawiamy z nim w nie- zrozumia�ym dla niego, Barsika, j�zyku. Wyja�ni�o si�, �e s�y- sza� od starc�w, �e kiedy�, przed inwazj� takitak�w, Ja�meza�- czycy potrafili �m�wi� daleko". Nast�pnie, mrugn�wszy chytrze, o�wiadczy�, �e teraz ju� dok�adnie wie, jakie to z nas czagoby (g�si): jeste�my mianowicie kap�anami Boga G��bin, kt�rzy poznali tajemnic� d�ugowieczno�ci, a w dodatku kap�anami naj- wy�szej rangi; wszak tylko oni maj� sw�j tajemny j�zyk, w kt�- rym rozmawiaj� z Bogiem i mi�dzy sob�. Nast�pnie zn�w wyruszyli�my w drog�. Teraz bieg�a ona kr�tym gruntowym szlakiem, g�sto poro�ni�- tymi krzewami i traw�. I�� z furgonem by�o tu nie�atwo, pole- cili�my wi�c cz�OWIEKOWI, �eby go popycha�. Min�a godzi- na, druga

31

Nie wiem czy Bóg istnieje, ale byłoby z korzyścią dla Jego reputacji, gdyby nie istniał" - Renard

Menu