Nie wiem czy Bóg istnieje, ale byłoby z korzyścią dla Jego reputacji, gdyby nie istniał" - Renard
W takim przypadku nieoficjalnie ustala się niższy kontyngent, niż to wcześniej zapowiedziano (np. ze względu na pogorszenie sytuacji gospodarczej). W okresie krótkim kontyngenty ilościowe i licencje importowe są na ogół bardzo skutecznym narzędziem ochrony produkcji krajowej przed konkurencją zagraniczną, ochrony bilansu handlowego bądź też przeciwdziałania destrukcji rynku wewnętrznego (market disruptioń). W okresie długim jednak powodują one wiele negatywnych skutków ekonomicznych. Izolując producentów rodzimych przed konkurencją zagraniczną, prowadzą one do rozwoju produkcji mało efektywnej, o wysokich kosztach, niskiej jakości i nowoczesności. Ochrona rynku wewnętrznego przed dostawcami zagranicznymi rodzi tendencje do podwyższania cen, a nawet narastania deficytu pewnych towarów. Ochrona bilansu handlowego natomiast dopóty jest skuteczna, dopóki zagranica nie zastosuje podobnych narzędzi polityki ekonomicznej. Dobrowolne ograniczenia eksportu W odróżnieniu od kontyngentów i licencji wprowadzanych przez kraje importujące dobrowolne ograniczenia eksportu {yoluntary export restraint — VER) są wprowadzane — z formalnego punktu widzenia — przez kraj zmniejszający swój wywóz. Dzieje się to oczywiście na żądanie importera. Eksporter godzi się na takie wyjście w celu uniknięcia ostrzejszych restrykcji importowych. Z punktu widzenia importera dobrowolne ograniczenie eksportu jest często wygodniejszym rozwiązaniem niż wprowadzenie ograniczenia ilościowego. Większość krajów bowiem należy do Światowej Organizacji Handlu (dawniej GATT), która zakazuje stosowania kontyngentów ilościowych (poza ściśle określonymi przypadkami). Porozumienia o dobrowolnym ograniczeniu eksportu Pewną odmianą dobrowolnych ograniczeń eksportu są porozumienia o dobrowolnym ograniczeniu eksportu (yoluntary restraint agreement — VRA). Dotyczą one na ogół tzw. towarów wrażliwych i są zawierane miedzy eksporterem 329 i importerem na z góry określony czas. Przeważnie eksporter jest zmuszony do zawarcia takiego porozumienia, w innym przypadku bowiem grożą mu jeszcze ostrzejsze ograniczenia (np. kontyngentowanie importu). Zarówno dobrowolne ograniczenia eksportu, jak i porozumienia o dobrowolnym ograniczeniu eksportu nie zostały bezpośrednio objęte zakazami GATT (w momencie gdy ustalano tekst GATT, nie było jeszcze tego typu ograniczeń). W związku z tym przez wiele lat dawały one krajom zainteresowanym ich stosowaniem znacznie większą swobodę działania niż kontyngenty ilościowe. Wykorzystywano je często selektywnie, co nadawało im charakter dyskryminacyjny. Dopiero w porozumieniach Rundy Urugwajskiej GATT, które weszły w życie 1 stycznia 1995 r., oba rodzaje ograniczeń „dobrowolnych" uznano za zakazane. Od tej pory nie wolno ich stosować, a istniejące z przeszłości powinny zostać zlikwidowane28. Ograniczenia dewizowe Przez pojęcie ograniczeń dewizowych rozumie się całkowite lub częściowe zniesienie swobody obrotów dewizowych z zagranicą. W warunkach ograniczeń obroty te zostają poddane kontroli lub są w pełni przejmowane przez administrację państwową. Wyrazem tego jest obowiązek odsprzedawania upoważnionym bankom dewiz zarobionych za granicą. Jednocześnie płatności na rzecz zagranicy mogą być dokonywane tylko po uzyskaniu zezwolenia państwa. Zakres ograniczeń dewizowych może być przy tym zróżnicowany rzeczowo lub geograficznie. W pierwszym przypadku ograniczenia mogą dotyczyć całości lub tylko części obrotów towarowych z zagranicą, w przypadku drugim — wszystkich lub tylko części partnerów zagranicznych. Z zakresem ograniczeń dewizowych wiąże się ściśle zakres ograniczenia wymienialności waluty danego kraju. Może on mianowicie mieć charakter wewnętrzny, zewnętrzny bądź całkowity. W przypadku gdy ograniczenia dewizowe dotyczą wszystkich walut obcych, wszystkich tytułów płatności i wszystkich podmiotów gospodarczych, waluta danego kraju jest w pełni niewymienialna (wewnętrznie i zewnętrznie)