Nie wiem czy Bóg istnieje, ale byłoby z korzyścią dla Jego reputacji, gdyby nie istniał" - Renard
Grecy natomiast podeszli ku rzece i zajęli pozycję między wzgórzami Aso-pos i Pyrgos. Na prawym skrzydle stanęli Sparta-nie i Tegeaci, na lewym Ateńczycy, a w środku oddziały państw greckich. Mardoniusz, chcąc walczyć w terenie otwartym, w dolinie rzeki, czekał. Przeciwnicy stali naprzeciw siebie 10 dni. Persowie zablokowali Grekom drogi zaopatrzenia i zasypali źródło wody. Gdy po jedenastu dniach, w nocy, wódz Greków Pau-zaniasz nakazał odwrót, oddziały centrum wpadły w panikę i uciekły w stronę pobliskich Platejów, a skrzydła dopiero rano rozpoczęły odwrót. Mardoniusz, dowiedziawszy się o rozprzężeniu u Greków, rzucił w pościg jazdę i piechotę, które dopadły Spartan na zboczu górskim, w widłach rzeki Moloeis, a 2 km dalej zaatakowali Ateńczyków tebańscy sprzymierzeńcy Persów. Ze względu na górzysty teren walczyła tylko piechota i lepiej uzbrojeni Spartanie uzyskali przewagę, odpierając Persów i zadając im ciężkie straty; Mardoniusz poległ. Także Ateńczycy zwyciężyli Tebańczyków, a oddziały które w nocy uciekły - powróciły. Bitwa zakończyła się całkowitym zwycięstwem Greków. 547. Oblężenie Plewny - 20 VI1-10 XII 1877 r. Wojna rosyjsko-turecka w 1877/78 r. Po wypowiedzeniu wojny Turcji przez Rosję i sforsowaniu 15 VI Dunaju przez Rosjan Os-man Pasza wyruszył z Wiednia z 16 000 żołnierzy i 50 działami, i 18 VII zajął m. Plewnę, leżącą na płn. przedgórzu Bałkanów, w pobliżu rosyjskiego przyczółka. Miasto, otoczone wzgórzami, silnie ufortyfikował. 20 VII uderzył na Turków gen. Schildner-Schuldner i został odparty ze stratą 1879 żołnierzy. 30 VII atakował gen. 444 N. P. Krudener i odparty został ze stratą 7300 żołnierzy. 9-12 IX atakował gen. M. D. Skobielew i po zaciekłych walkach, po 5 kontratakach tureckich, został odparty ze stratą ok. 15 000 żołnierzy, jedynie rumuński batalion mjr. A. Popesco zdobył i utrzymał jedną małą redutę. 15 X dowództwo wojsk pod Plewną objął gen. E. I. Totleben, zgromadził on 84 000 żołnierzy i 424 działa i rozpoczął regularne oblężenie. Osman Pasza, dwukrotnie wzmocniony posiłkami, dysponował 54 000 żołnierzy i 70 działami. Po 5 miesiącach bohaterskiej obrony, gdy zabrakło żywności i amunicji, Turcy podjęli w nocy na 10 XII próbę przebicia się, a gdy się nie powiodła - skapitulowali. Straty tureckie - 11 000 zabitych i 43 000 jeńców, rosyjskie - 31 000 i rumuńskie - 7500 zabitych i rannych. 548. Wyzwolenie Podgoricy (Titogradu) - 18X11 1944 r.____________________ II wojna światowa w 1939-45 r. 3 Dywizja Uderzeniowa rozpoczęła 14 IX 1944 r. natarcie z rejonu Bijelo Polje, 15 IX wyzwoliła Kolaśin i Berane, a 17 IX - Andrijevice; niemiec- ki garnizon NikSicia wycofał się w nocy z 17 na 18 IX, a garnizon w MateSevie, mimo silnego nacisku, utrzymał się do 6 X i wyparty przez V Brygadę Proletariacką wycofał się do Podgoricy. Tam wycofał się także pułk piechoty niemieckiej z płd. Hercegowiny. Gdy 181 Dywizja niemiecka zaczęła wycofywać się z doliny rz. Zety -Pomorska Grupa Operacyjna przeszła do natarcia, 9 XII wyzwoliła Danilovgrad, a 16 XII Spuż. Jednostki Zeckiego Oddziału Partyzanckiego wspólnie z jednostkami 6 Dywizji armii albańskiej wyzwoliły Tuzi, a I Brygada Bokeljska wraz z X Brygadą Czarnogórską wyzwoliły 18 XII Pod-goricę. 445 549. Bitwa pod Poitiers - 1 X 732 r. Najazd Saracenów na Akwitanię w 732 r. Arabowie (zw. Saracenami) już w 721 r. zagrozili Tuluzie, stolicy Akwitanii, a odparci - zwrócili się w kierunku nieopanowanej jeszcze części Septy- manii, zdobyli Nimes, dotarli do brzegów Rodanu i posunęli się w górę tej rzeki aż po Autun, które zniszczyli w 725 r. Książę niezależnej Akwitanii Odon, chcąc się zabezpieczyć przed dalszymi atakami, wyzyskał antagonizm między Arabami i Berberami i nawiązał kontakt z jednym ze zbun- towanych wodzów Berberów - Otmanem ben Abi Nessa. Ściągnęło to jednak na niego katastrofę, bowiem emir Hiszpanii po zgnieceniu buntu Berberów zwrócił się przeciwko ich sprzymierzeń- cowi i w 732 r. wtargnął do Akwitanii; po spusto- szeniu Gaskonii i zdobyciu Bordeaux ruszył na Poitiers, paląc znajdującą się przed murami bazylikę Św. Hilarego. Miasto stawiało opór, a na obleganie nie było czasu, Arabowie odstąpili więc i ruszyli na płn., na Tours. W tej krytycznej sytuacji Odon odwołał się do pomocy niedawnego swego przeciwnika - Karola Młota, majordoma frankijskiego, faktycznego władcy państwa Franków, który chętnie i szybko zebrał wojsko, ok. 30 000 żołnierzy i pospieszył na spotkanie najeźdźców, zagradzając im drogę pod Poitiers