Nie wiem czy Bóg istnieje, ale byłoby z korzyścią dla Jego reputacji, gdyby nie istniał" - Renard
Ta zaś, symbol bardzo dostojny i niezwykle rzadki w sfragistyce piastowskiej, mogła oznaczać krakowskie aspiracje księcia Łęczycy i Kujaw23. s. 436-444; B. Kiirbis, Wstęp, s. LXXIII; C. Deptuła i A. Witkowska, Wzorce ideowe zachowań ludzkich w XII i XIII wieku, w: Polska dzielnicowa..., s. 127-128, 134-135. 23 Rocznik kapituły poznańskiej, wyd. B. Kiirbis, „Monumenta Poloniae Historica", seria II, t. VI, Warszawa 1962, s. 24; Kronika Wielkopolska, rozdz. 83, s. 92;JohannisDluciossii Annales, t. IV, s. 61; S. Zajączkowski, Studia nad tery tonalnym formowaniem sif ziemi łęczyckiej i sieradzkiej, Łódź 1951, s. 36-37; J. Szymczak, W sprawie tzw. buntu Leszka Czarnego w 1261 r., „Acta Universitatis Lodziensis" 1976, folia historica, seria I, nr 4, s. 45; Z. Piech, Ikonografia pieczęci Piastów, s. 63, 65, 214. Młody książę 65 Siemowit, pozbawiony księstwa łęczyckiego, musiał zadowolić się dzielnicą czerską, mniejszą od działów braci. Szybko jednak jego stan posiadania znacznie poprawił się. Na początku 1248 r. Bolesław Konradowie, umierając, za namową księcia halickiego Daniela, zostawił Mazowsze płockie Siemowitowi. Resztę jego posiadłości, czyli ziemię dobrzyńską i fragment ziemi lubawskiej zagarnął Kazimierz. Pazerność starszego brata z pewnością oburzała Siemowita. Mimo to najpóźniej w końcu 1249 r. zaakceptował on warunki podziału schedy po ojcu i najstarszym bracie24. Można przypuszczać, że spory i niesnaski, które wybuchły po śmierci Konrada Mazowieckiego pomiędzy jego synami, sprowokowały do działania Bolesława Pobożnego. Ponieważ jego starszy brat, Przemysł I, wydzielił mu samodzielną dzielnicę kaliską, Bolesław postanowił na własną rękę kontynuować proces rewindykacji ziem należących kiedyś do Władysława Odo-nica. W 1247 r. książę kaliski niespodziewanie zaatakował i zajął kasztelanię lądzką. Gród Ląd wraz z okręgiem został wydarty Odonicowi w 1237 r. przez Henryków Brodatego i Pobożnego. Dwa lata później kasztelania lądzką przypadła Kazimierzowi kujawskiemu jako posag Konstancji, córki Henryka Pobożnego. Kolejność wydarzeń roku 1247, czyli śmierci Konrada Mazowieckiego i pierwszej wojny o Ląd nie jest pewna. Rocznik kapituły poznańskiej najpierw wspomina o wyprawie lądzkiej, a potem dopiero o zgonie seniora dynastii Piastów25. Jest jednak bardziej prawdopodobne, że atak księcia Kalisza na dziedziny Kazimierza nastąpił w okresie zamieszania podczas podziału schedy po Konradzie. Książę Kujaw i Łęczycy okazał się zbyt •wymagającym przeciwnikiem, by można było go pokonać szybko i bez trudu. W 1248 r., zapewne tuż po pogodzeniu się z Siemowitem, odbił on z rąk Bolesława Pobożnego kasztelanię lądzką26. Książę kaliski nie zareagował, powstrzymany przez starszego brata, który ściśle współpracował z Kazimierzem. Przemysł I pozostawał bowiem wdzięczny Kazimierzowi za zwrot Nakła w 1243 r. i nie zapominał o stale aktualnym zagrożeniu ze strony Świętopełka gdańskiego i Bolesława Rogatki27. Zwłaszcza to ostatnie dało o sobie znać bardzo szybko, mianowicie podczas sporu o immunitet biskupstwa poznańskiego. Kościół dobrze pamiętał uległość oraz hojność Władysława Odonica i tego samego oczekiwał od jego synów. W 1244 r. biskup poznański Boguchwał zażądał 24 E. Suchodolska, Dzieje polityczne (polowa XIII - polowa XIV w.), w: Historia Mazowsza do 1526 roku, pod red. A. Gieysztora i H. Samsonowicza, Warszawa 1993, s. 177-178. 25 Rocznik kapituły poznańskiej, s. 24-25. 26 Ibidem. 27 E. Suchodolska, Dzieje polityczne..., s. 177-178; B. Wlodarski, Rywalizacja o ziemie pruskie..., s. 34; K. Tymieniecki, Bolesław Pobożny, FSB, t. II, Kraków 1936, s. 265. 66 ROZDZIAŁ II od Przemyśla I potwierdzenia wielkiego przywileju, jaki dla biskupstwa wystawił Odonic. Wówczas wszyscy wielkopolscy możni jednomyślnie sprzysięgli się przeciw Kościołowi poznańskiemu i oprotestowali przywilej28. Szeroko zakrojony immunitet nie tylko ograniczał dochody książęce, ale i uszczuplał uposażenie dostojników. Stąd brał się sprzeciw możnych. Mimo to w roku następnym Przemysł odnowił wolność biskupstwa poznańskiego. Niezadowolonym możnowładcom pozostały jedynie działania nielegalne. W 1248 r. ród Nałęczów zawiązał spisek