Nie wiem czy Bóg istnieje, ale byłoby z korzyścią dla Jego reputacji, gdyby nie istniał" - Renard
Illustrius) do jego leksykonu pisarzy greckich. Nosi on nazwę Onomatologos i nie dotarł do nas w oryginalnej postaci. Rekonstruuje się go na podstawie ekscerptów zachowanych u późniejszych autorów . Znajdujemy tutaj dane o tytułach prac naukowych Hypatii, czytamy o jej talentach matematycznych i wiedzy astronomicznej. Dla kontrastu z tymi rzeczowymi informacjami wplata Hezychiusz w swój biogram zadziwiającą informację o małżeństwie Hypatii. Miała je zawrzeć z filozofem aleksandryjskim Izydorem, późniejszym scholarchą Szkoły Ateńskiej. Ta nierealistyczna ploteczka, do której powrócimy dalej, była chętnie powtarzana nawet przez historyków nowożytnych (np. M. Le Nain de Tillement czy badacz źródeł do dziejów Hypatii P. Tannery). Z VI wieku pochodzi także Historia Kościoła powstała w kręgu Aureliusza Kasjodora - senatora i polityka cesarstwa zachodniego, znanego pisarza i autora pism historycznych . Jest to kompilacja historii kościelnych Sokratesa i Teodoreta z Cyru dokonana na podstawie tłumaczeń tych dzieł na łacinę przez Epifaniusza Scholastyka. Zamieszczona tutaj relacja o życiu i śmierci Hypatii jest powtórzona za opowieścią Sokratesa . Niezwykle ważnym natomiast dla nas źródłem, pochodzącym z VII wieku, jest Kronika Jana z Nikiu. Ten biskup Nikiu w Dolnym Egipcie, urodzony w czasie podboju Egiptu przez Arabów, napisał kronikę dziejów świata od Adama do wydarzeń mu współczesnych . Jan z Nikiu korzystał z różnych źródeł i podążał śladem innych tego typu kronikarzy historii uniwersalnej. Jego kronika, która stanowi cenione źródło do dziejów Egiptu bizantyjskiego, nie dotarła do nas w oryginale greckim. Przetrwało jedynie wydanie etiopskie przepisane z tekstu arabskiego. Nie umniejsza to jednak jej zalet, gdyż wyszła spod pióra autora miejscowego, mającego dostęp do przekazów już dla nas niedostępnych, powstałych w kręgu Kościoła aleksandryjskiego. Jest to nasze jedyne źródło, które przedstawia Hypatię wyłącznie w niekorzystnym świetle. Spotykamy ją tutaj jako filozofkę i pogankę całkowicie oddaną praktykom magicznym: astrologii, czarom i wróżbom. Jest ona związana z najgroźniejszym rodzajem magii, tej złej i wrogiej światu, bo pochodzącej od mocy diabelskich. To właśnie jej zaklęcia stały się źródłem wszystkich konfliktów w Aleksandrii w latach 414-415 i doprowadziły do zrewoltowania całego miasta. Jan z Nikiu nie ma żadnych wątpliwości, że dla wprowadzenia pokoju w mieście zlikwidowanie Hypatii było rzeczą konieczną i “dziełem bożym". Ci, którzy to uczynili, unicestwili bardzo jeszcze groźne, ostatnie elementy pogaństwa w mieście . Informacje Jana z Nikiu stanowią dla nas, obok danych Sokratesa, najcenniejsze i najbardziej spójne źródło do odtworzenia wypadków związanych z działalnością Hypatii w Aleksandrii i okoliczności jej śmierci. Wraz z tekstem Hezychiusza plotka o małżeństwie Hypatii z filozofem Izydorem dostała się do Suda - znanego bizantyjskiego leksykonu z X wieku . Pisząc bowiem hasło poświęcone Hypatii autor Suda oparł się w jego pierwszej części głównie na Hezychiuszu, w drugiej na Żywocie Izydora Damascjusza . W przeciwieństwie jednak do starszych historyków - dziewiętnastowiecznych i z przełomu stuleci, którzy chcąc się dowiedzieć, co Damascjusz pisał o Hypatii, musieli sięgnąć do Suda, my opieramy się na rekonstrukcji Żywotu Izydora i z niego czerpiemy wiadomości o Hypatii . Co więcej, w ostatnich latach jeszcze raz zrekonstruowała dzieło Damascjusza P. Atha-nassiadi nadając mu tytuł Historia filozofii (alias Historia filozoficzna), słusznie uznając, że ponieważ jest to nasze unikatowe, najobszerniejsze źródło do dziejów helleńskich profesorów i życia uniwersyteckiego w V wieku, ten właśnie tytuł, zgodnie zresztą z sugestią zawartą w Suda, merytorycznie mu odpowiada . Wiadomość dotycząca małżeństwa Hypatii wpleciona (może przez późniejszego interpolatora) do tekstu Hezychiusza nie powtarza się w Żywocie Izydora. Znajdujemy tutaj natomiast inną informację o Hypatii i Izydorze. Odnosi się ona do znamiennego faktu: wyższości intelektualnej Izydora nad Hypatią. Przewaga ta wypływa, zdaniem Damascjusza, nie tylko z oczywistej, naturalnej wyższości mężczyzny nad kobietą, lecz również z tego faktu, że Izydor był “boskim mężem" zajmującym się teurgią, Hypatia - filozofem i uczoną parającą się geometrią